Drewniany kościół w Starej Wiśniewce

Wzniesiony w 1647 r. z fundacji Zygmunta Grudzińskiego. Częściowo spalony w czasie „potopu szwedzkiego”, odbudowany przez Andrzeja Karola, syna fundatora. W 1762 r. przebudowany przez Aleksandra Działyńskiego, nowego właściciela wsi. W zachodnią partię nawy wbudowano wówczas wieżę. Podczas remontu w latach 1906-18, wyrównano m.in. wysokość prezbiterium i nawy, cały zaś budynek pokryto jednokalenicowym dachem. W pierwszym dziesięcioleciu po zakończeniu II wojny światowej dobudowano zakrystię.

Konstrukcji sumikowo-łątkowej (częściowo zrębowej), oszalowany. Orientowany. Jednonawowy, z nieco węższym, prosto zamkniętym prezbiterium, przy którym od północy zakrystia. Od strony zachodniej wieża konstrukcji słupowej. Dach kryty gontami. Na wieży barokowy hełm również pokryty gontami. Od wewnątrz ściany nawy i prezbiterium otynkowane. Strop belkowy.

Ołtarz główny manierystyczny z XVII w., z obrazem św. Marcina. Dwa ołtarze boczne oraz ambona – późnobarokowe z XVIII w. W zakrystii witraż Matki Boskiej z Dzieciątkiem, fundacji księdza Antoniego Sobierajczyka z 1935 r.

Przy kościele drewniana dzwonnica z XVII wieku.

źródło: https://regionwielkopolska.pl/katalog-obiektow/kosciol-pw-sw-marcina-biskupa-w-starej-wisniewce.html